Czasno to widzę

Kolejny dół zakrada się do ciasnej przestrzeni duszy. Z jego dna wyziera czerwona plama krwi. Po jego rękach pałęta się ostrze żyletki. NIE, nie ma ochoty na taniec zapomnienia. W jego mózgu rodzą się ścierwa żrące przeciętą bajkę o wolności. Holokaust uczuć zamienia serce w sopel lodu. Do drzwi puka demon lęku. Przetrwać do rana, a później wpaść w otchłań Słońca!